De enige ‘methode’ of oefening die ik bied, is hardop zeggen: ”Dit moment meemaken, precies zoals het is, is mijn diepst denkbare vervulling!” en dan innerlijk luisteren naar de weerstand, het willen dat het anders is, zodat je kunt herkennen wat die weerstand hier en nu precies is.
Dan kun je namelijk die innerlijke ervaring van weerstand ook meenemen in je bereidheid het hier en nu te ervaren zoals het is. Hij hoort erbij want hij is er al.
Het alternatief is dat je je – zonder dat je het door hebt – voor het karretje van je weerstand laat spannen, omdat er wel degelijk nog iets in je zit dat gelooft dat het een probleem is dat er problemen zijn. En de hoge prijs die je daarvoor betaalt is je vermogen tot liefhebben.
Als je dit langere tijd vaak doet, dan wordt het iets dat innerlijk als een anti-virusprogramma op de achtergrond draait, en dan zul je steeds makkelijker en eerder ophouden je te laten leven door die chronische weerstand. Bedenk dat de beverdam ook natuur is.