Mensen stellen maar zelden vragen als: “Wat is spirituele gebondenheid? En wat is bevrijding? Hoe zit dat, en hoe werkt dat?”of “Hoe kan ik de stukjes en beetjes informatie herkennen die ik nodig heb en die mij in de goede richting sturen?”, of “Wat is Duisternis?” – dat is een grote! –, en “Hoe ontwikkel ik een gezond onderscheidingsvermogen op dit gebied?”
Als je niet geïnteresseerd bent in wat je hele situatie eigenlijk is – dus inclusief de zaken die voorbij je normale blikveld liggen, maar waar je wel degelijk mee te te maken hebt–, hoe kun je dan beweren dat je in waarheid geïnteresseerd bent? Zodra ik er uit mezelf iets van vertel, ontstaat er vrijwel altijd meteen weerstand bij de mensen, variërend van “daar kan ik niks mee” tot soms zelfs onaangename reacties.
Maar hoe ben je dan in waarheid geïnteresseerd?
De meesten willen alleen een spiritueel inzicht ter verlichting van hun persoonlijke leed, en dat is het wel. Vaak wordt ook dat dan nog deels gereduceerd tot een filosofietje waar ze alles aan ophangen. Dat geeft een gevoel van “te weten hoe het zit”, een gevoel van controle. “Ik kan het hanteren.” De rust is hersteld, de innerlijke chaos is afgewend. Yay. Maar het komt allemaal nog steeds voort uit angst voor verlies van comfort en controle ervan.
Misschien heb je dan geleerd heeft om achterwege te laten het lijden erger te maken met het eigen denken, maar daarin wil je dan ook niet gestoord worden. Als zo iemand onverhoopt toch meer te horen krijgt dan waar hij rijp voor is, dan knalt die weerstand bij hem omhoog. Dan wordt hij emotioneel en onbereikbaar. Dan keert hij zich zelfs tegen degene die hem informeert en gedraagt hij zich vijandig, omdat hij zich verraden voelt. Had hij het net allemaal lekker op een rijtje, gooit die leraar – die hij juist zijn diepe vertrouwen had gegeven – de boel weer in de war! En dus wordt ie boos…
Maar de situatie is zoals die is, dus ook voorbij de bekende mensenwereld en het vertrouwde blikveld, en dat is wat een behoorlijke leraar je wil laten zien, want je hebt er al mee te maken. Je zit er al middenin. Als je maar een klein stukje van je hele situatie kent, dan kun je alleen bewust omgaan met dan dat kleine stukje. De rest niet willen horen betekent willens en wetens beperkt blijven. Geloven dat je het niet nodig hebt om te weten, is domheid en arrogantie.
Toch zit in dat eerste stuk al wel de sleutel om die weerstand, als die opkomt, verstandig te hanteren, want het eerste wat je op spiritueel gebied leert, is om het leven niet persoonlijk te nemen. Maar als je geprikkeld wordt in je weerstand en angst, is dat soms nog een hele opgaaf. Dat gebeurt niet altijd. Vaak wordt het inzicht in plaats daarvan zelfs misbruikt om het wangedrag mee te rechtvaardigen.
Bewust hanteren van je innerlijke demonen als angst, weerstand, boosheid en verlangen naar comfort is een eerste vereiste vaardigheid, dat wil zeggen: het vermogen om achterwege te laten dat je handelen erop gebaseerd is. Maar als je je wel laat drijven door emotie en weerstand, dan gebeurt dat dus duidelijk niet. De aanwezigheid van de weerstand en die manier van ermee omgaan geven ook duidelijk aan dat alles nog steeds om hemzelf draait, om wat het allemaal voor hemzelf betekent. Of zijn comfort en zekerheid niet bedreigd gaan worden. Of zijn angst niet aangeraakt gaat worden. Maar je eigen zekerheid en comfort dat is gewoon niet waar spiritualiteit over gaat. Als dat je uitgangspunt is, dan ben je eigenlijk nog niet echt begonnen. Dan leef je nog steeds als ego en voor je ego, als bio-robot voor het behoud van je illusie.
Pas als je iets heel anders hebt ontdekt en leren gebruiken dan je denkvermogen en daarmee je herkennings- en onderscheidingsvermogen goed ontwikkeld hebt, en als je ook in staat bent je eigen weerstand en angst innerlijk te hanteren op het moment dat het nodig is, in plaats van in de verdediging te schieten, pas dan heb je iets aan de antwoorden.
Iemands rijpheid om die antwoorden te kunnen verwerken hangt af van zijn bereidheid met zijn angst en innerlijke chaos om te gaan, en van zijn oprechte bereidheid een nieuwe manier van waarnemen te leren. Hij hangt af van zijn oprechte interesse in wat waar is ongeacht wat dat voor hemzelf betekent. Als die interesse er niet is, dan is alle spiritualiteit op zijn best een doekje voor het persoonlijke bloeden.
Je opent je mind met je hart, vooral op het onpersoonlijke niveau. Een dat zul je moeten blijven doen. De populaire kreet “zelfrealisatie is het einde van de zoektocht” hoor ik gelukkig wat minder vaak dan een paar jaar terug, maar hij is en blijft idioot. Op het moment dat je om de juiste reden kunt zoeken, en zodra je weet wat je zoekt, en hoe, en waarom, pas dan kan de echte zoektocht beginnen.
Nisargadatta, op zijn sterfbed: “Forget ‘I Am That’. I realized so much more since then. It is so much deeper.”
Bevrijding is een grote illusie als je je beperkt tot de spirituele kant van alles wat binnen je menselijke blikveld ligt. Je hebt met nog wel meer te maken. Je hebt als Wezen nog wel meer projecties in nog wel meer werelden, niet alleen je menselijke projectie hier in 3D. En daar heb je allemaal mee te maken. Als Wezen ben je gebonden aan het projecteren van jezelf in deze en andere werelden, of niet, en dat laatste is Bevrijding. En weten hoe je daar als mens-projectie aan mee kunt werken, dat is “kennis van je situatie”.
Spiritualiteit is er niet voor om jou een vredig leven te brengen (al is er niks mis mee als dat voor een deel wel gebeurt). Jij bent ervoor om bewust te leren meewerken met het proces van bevrijving van je Wezen.